Eucharistieviering,
Zaterdag 2 november 2019 om 19:00 uur in de RK kerk Sint Bonifatius te Nieuwe Pekela.
Pastoor Buter
Gemengd Koor
Klik hier voor de lezingen van de dag.
Veendam, zaterdag 2 november na de viering
Allerzielen; verbonden met onze overledenen
“Het went nooit”. Woorden die we regelmatig horen als we met mensen spreken die een dierbare verloren zijn aan de dood. Nog maar kort of al vele jaren geleden: het went maar niet. En logisch is dat. Het beeld van een mens die een goed leven leeft en daarmee een ouderdom, rijk in jaren bereikt, hebben velen van ons voor ogen. Ook het beeld met je partner oud worden, kinderen en kleinkinderen zien opgroeien horen bij het verwachtingspatroon van ons leven. De dood is dan een wrede verstoorder. Verzachtend mag zijn wanneer wel een veelheid aan levensjaren bereikt wordt of wanneer het leven dermate pijn doet dat de dood een zegen was. Een kaarsje, een gedachte, een woord brengt je weer even bij de overledene. Maar het blijft dubbel: een dankbare herinnering mengt zich met verdrietig gemis. En toch gaat het leven door. Dit zegt men niet alleen, het is ook zo. Alles gaat weer verder, al ziet het door het wegvallen van mensen er wel anders uit. Maar het leven gaat op een andere wijze door. Als christenen gelovigen wij dat wij mogen uitzien naar een geborgen leven bij God. Niet alleen tijdens onze aardse leven, maar ook als dat leven ten einde is. Daarin zit ook het onderscheid tussen geloven en niet-geloven, tussen christen en humanist. Hierin schuilt ook de band die wij mogen voelen met onze dierbare overledenen. Ook al zijn ze er niet meer, ze zijn er nog wel. Hoe cryptisch dit ook klinkt, daarin zit wel de kern. En dat vieren wij rond Allerheiligen en Allerzielen. Onze verbondenheid met de mensen die ons voorgingen, heilig verklaard of niet. Voorbeelden voor ons, dierbaren van ons. De dagen mogen ons hoop en troost geven. Die hebben we hard nodig om met die dubbelzinnigheid in ons leven om te gaan. Dat verwachtingen niet uitkomen geeft veel teleurstelling. Omschakelen naar een nieuwe situatie is niet altijd gemakkelijk. Het dagelijks ervaren van een lege plek is steeds pijnlijk herinnerd worden aan hoe het nog had kunnen zijn. Dan is het belangrijk te weten dat God je draagt. Dat hij weet heeft van je verdriet, van het gemis. Ook al steekt het leven zo in elkaar, ook in de donkere momenten is Hij nabij. Dat we in die zin nooit alleen zijn klinkt ook onwennig. Hij, God, is er altijd bij. We zeggen of zingen het zo vaak. Een mysterie, haast niet te geloven. Maar in zijn aanwezigheid zit wel de kracht van leven, van uitstijgen boven datgene wat dood maakt.
Allerheiligen en Allerzielen; hoe zit dat ook al weer?
Het hoogfeest van Allerheiligen op 1 november viert de gedachtenis van alle heiligen en martelaren. Sinds de 9e eeuw kennen we dit feest. Alle heiligen worden herdacht, ook zij die niet officieel heilig verklaard zijn, maar tot voorbeeld werden door hun manier van leven. Zij zeggen ons op dit feest: niet het graf is het einde, maar het eeuwige leven, de gemeenschap met de levende God.
Op 2 november, Allerzielen, staan we stil bij alle overledenen. De dood van onze dierbaren en ook van degenen aan wie niemand meer denkt. Deze dag staat ook in het teken van de voorgaande dag. Allerheiligen, want we vieren op Allerzielen tegelijkertijd de opstanding van de doden en de overwinning van het leven op de dood. Op veel plaatsen is er dan extra aandacht voor de overledenen van het afgelopen jaar. Bloemen, kruisjes, kaarsen en een bezoek aan het kerkhof hebben in de loop der jaren een plek gekregen bij het vieren van deze gedachtenis.
Eucharistieviering
Zondag 3 november 2019 om 09:30 uur in de RK kerk Sint Vitus te Winschoten.
Pastor Buit
St Vituskoor
Klik hier voor de lezingen van de dag
Bijzonderheden: Crèche
Hoogezand-Sappemeer, zaterdag 3 november na de viering
Allerzielen; verbonden met onze overledenen
“Het went nooit”. Woorden die we regelmatig horen als we met mensen spreken die een dierbare verloren zijn aan de dood. Nog maar kort of al vele jaren geleden: het went maar niet. En logisch is dat. Het beeld van een mens die een goed leven leeft en daarmee een ouderdom, rijk in jaren bereikt, hebben velen van ons voor ogen. Ook het beeld met je partner oud worden, kinderen en kleinkinderen zien opgroeien horen bij het verwachtingspatroon van ons leven. De dood is dan een wrede verstoorder. Verzachtend mag zijn wanneer wel een veelheid aan levensjaren bereikt wordt of wanneer het leven dermate pijn doet dat de dood een zegen was. Een kaarsje, een gedachte, een woord brengt je weer even bij de overledene. Maar het blijft dubbel: een dankbare herinnering mengt zich met verdrietig gemis. En toch gaat het leven door. Dit zegt men niet alleen, het is ook zo. Alles gaat weer verder, al ziet het door het wegvallen van mensen er wel anders uit. Maar het leven gaat op een andere wijze door. Als christenen gelovigen wij dat wij mogen uitzien naar een geborgen leven bij God. Niet alleen tijdens onze aardse leven, maar ook als dat leven ten einde is. Daarin zit ook het onderscheid tussen geloven en niet-geloven, tussen christen en humanist. Hierin schuilt ook de band die wij mogen voelen met onze dierbare overledenen. Ook al zijn ze er niet meer, ze zijn er nog wel. Hoe cryptisch dit ook klinkt, daarin zit wel de kern. En dat vieren wij rond Allerheiligen en Allerzielen. Onze verbondenheid met de mensen die ons voorgingen, heilig verklaard of niet. Voorbeelden voor ons, dierbaren van ons. De dagen mogen ons hoop en troost geven. Die hebben we hard nodig om met die dubbelzinnigheid in ons leven om te gaan. Dat verwachtingen niet uitkomen geeft veel teleurstelling. Omschakelen naar een nieuwe situatie is niet altijd gemakkelijk. Het dagelijks ervaren van een lege plek is steeds pijnlijk herinnerd worden aan hoe het nog had kunnen zijn. Dan is het belangrijk te weten dat God je draagt. Dat hij weet heeft van je verdriet, van het gemis. Ook al steekt het leven zo in elkaar, ook in de donkere momenten is Hij nabij. Dat we in die zin nooit alleen zijn klinkt ook onwennig. Hij, God, is er altijd bij. We zeggen of zingen het zo vaak. Een mysterie, haast niet te geloven. Maar in zijn aanwezigheid zit wel de kracht van leven, van uitstijgen boven datgene wat dood maakt.
Allerheiligen en Allerzielen; hoe zit dat ook al weer?
Het hoogfeest van Allerheiligen op 1 november viert de gedachtenis van alle heiligen en martelaren. Sinds de 9e eeuw kennen we dit feest. Alle heiligen worden herdacht, ook zij die niet officieel heilig verklaard zijn, maar tot voorbeeld werden door hun manier van leven. Zij zeggen ons op dit feest: niet het graf is het einde, maar het eeuwige leven, de gemeenschap met de levende God.
Op 2 november, Allerzielen, staan we stil bij alle overledenen. De dood van onze dierbaren en ook van degenen aan wie niemand meer denkt. Deze dag staat ook in het teken van de voorgaande dag. Allerheiligen, want we vieren op Allerzielen tegelijkertijd de opstanding van de doden en de overwinning van het leven op de dood. Op veel plaatsen is er dan extra aandacht voor de overledenen van het afgelopen jaar. Bloemen, kruisjes, kaarsen en een bezoek aan het kerkhof hebben in de loop der jaren een plek gekregen bij het vieren van deze gedachtenis.
OogstdankvieringEucharistieviering,
Zondag 10 november 2019 om 09:30 uur in de RK kerk Sint Vitus te Winschoten.
Pastor Buit
St Caeciliakoor
Klik hier voor de lezingen van de dag
Bijzonderheden: Crèche
Eucharistieviering, Oogstdankviering
Zondag 10 november 2019 om 11:00 uur in de RK kerk Sint Bonifatius Nieuwe Pekela
Pastor Buit
Gemengd koor
Klik hier voor de lezingen van de dag
Oecumenische dienst
Pastoor Buter
In Samenwerking met leden van het Beraad van kerken
Zondag 17 november 2019 om 9.30 uur in de RK kerk Sint Bonifatius te Nieuwe Pekela.
Klik hier voor de lezingen van de dag
Gemengd Koor
LEZING: CHRISTENEN IN HET MIDDEN-OOSTEN
Als bakermat van drie religies is het Midden-Oosten gezegend én vervloekt. Het gebied is al eeuwenlang toneel van strijd. Miljoenen Christenen uit Irak en Syrië vluchten voor de barbaarse daden van Islamitische Staat.
Kerk in Nood steunt de situatie ter plaatse en kent daardoor hun verhalen uit eerste hand. Leer het Midden-Oosten kennen vanuit het oogpunt van drie religieuzen uit Irak, Syrië en Libanon.
Locatie: H. Norbertusparochie, Noorderstraat 154 te Sappemeer
Aanvang: 19.30 uur
Woord en Communie viering, kinderwoorddienst
Zondag 1 december 2019 om 09:30 uur in de RK kerk Sint Vitus te Winschoten.
Leden v/d werkgroep
St Caeciliakoor
Klik hier voor de lezingen van de dag
Bijzonderheden: Crèche
Kerstmarkt rondom de kerk in Winschoten, 10.00 t/m 16.00 uur
Volkskerstzang in de kerk van Oude Pekela, aanvang 19.00 uur
Thema van de avond is: Ik zie je
Medewerking hieraan verlenen:
Groninger christelijk Mannenkoor Albatros
christelijk Muziekorkest Excelsior
