Lucas 19,28-40; Jesaja 50, 4-7; Filippenzen 2, 6-11; Lijdensverhaal Lucas
Palmpasen, Palmpasen van het jaar 2025…
De wereld van vandaag – zo vertellen ons mensen die al echt heel lang leven en kunnen vergelijken – de wereld van vandaag lijkt laag: wie zijn al die kleine mensjes op de aarde? Wat kan ik verdienen? Wat doen ze in mijn achtertuin, mijn land? Hoe kan ik over hen de baas spelen? De wereld van 2025 alle ontwikkelingen in het groot op economisch en geopolitiek gebied wijzen erop, maar ook alle kleinere conflicten en risicovolle relaties hebben dáármee te maken: de ander moet doen wat IK wil…IK van bovenaf: vandaag gaat het niet over HEERSEN maar over DIENEN… niet voorzichtig kijken , minzaam, liquiderend, soms bijna verdachtmakerig – als dat woord bestaat – maar omhoogkijken… Dienen is omhoogkijken…
Alles op deze 1 e dag van de Goede, de Stille Week, staat in dat teken: Horen we aan het begin van deze viering in het Intochtsverhaal van Jezus in Jeruzalem het woord ‘Koning’ – als een Koning werd Hij onthaald, ‘Ho-sanna’, Heer, red ons, geef ons heil’, aan het einde van de Koning aan het kruis: INRI, Jezus van Nazareth, Koning van de Joden. Tegen een ‘koning’ kijk je op …en dat is precies wat Jezus niet wilde… niet hoog te paard de stad binnen, maar met de voeten op de grond op een ezel, niet als een vorst sterven, maar als een slaaf, een dienaar, een volledige wiens hart het geeft van het leed en het kwaad van de wereld waarin hij deelde. Lager kon niet.
Ooit had iemand een wedstrijd uitgeschreven voor de uitbeelden van de liefde van Jezus. En hij tekende geen hart maar een ezel – omdat een paard krachtig naar strijd, strijdwagens, duur, rijk, heersen, maar een ezel is (ook nog steeds in Gaza en in arme landen in Azië) een lastdier, het rijdier van armen, van functionarissen, van degenen die met liefde en vreedzaam zich voor iemand die zich inzet.
Een bijzonder beeld – zoals het hele passieverhaal veel tegengestelde beelden schetst van Jezus als gewilde Koning en als Barmhartige, van herhaaldelijk die toch geeft. Hij wordt omhoog geheven (zoals de Filippenzenbrief zegt), als Koning onthaald, Hij wordt omhoog geheven aan het Kruis, maar kijkt zelf nooit néér op de mens maar omhoog naar God. Integendeel: zijn hele leven was dienen- omhoogkijken : wat kan ik voor je doen? Zoals een kind doet, een bediende, een hond, een ezel, een mens van God. Het voelt als een vreemde paradox: koning en kruis, Gewonde en God. Bij de beloofde Jesaja lazen we één van de zogenaamde ‘dienaar-teksten’ waarin de dienaar omhoogkijkt, volledig gehoorzaam en trouw is aan zijn heer. De dienaar wordt gefolterd, uitgebreid, maar bereikt toch het vertrouwen in God in den Hoge. Nee, God verovert en imponeert niet, maar God registreert de dienstbaarheid aan de mensheid en aan de wereld. We zijn stil om Gods goedheid – daarmee is de Stille, Goede Week begonnen. Veel transformatie en bezinning gewenst. Amen.